Szanowni Państwo,

Zwracamy się w sprawie lekarza Dr n. med. Norbert Szaluś, który został zawieszony w prawie wykonywania zawodu. W związku z tą decyzją doszło do istotnych naruszeń praw pacjentów, które nie mogą pozostawać bez reakcji. Bez względu na zarzuty stawiane lekarzowi, egzekwowanie prawa nie może odbywać się kosztem pacjentów, nie może naruszać ich praw oraz być sprzecznie z innymi obowiązującymi normami prawnymi.

1. Naruszenie Konstytucyjnych Praw Pacjentów

Zgodnie z Art. 68 Konstytucji RP, każdy obywatel ma prawo do ochrony zdrowia, a władze publiczne są zobowiązane do zapewnienia równego dostępu do świadczeń medycznych. Zawieszenie lekarza, który prowadził pacjentów, narusza to prawo, gdyż pacjenci zostali pozbawieni dostępu do specjalisty znającego ich historię choroby, co może prowadzić do błędów w diagnozach i opóźnień w leczeniu.

Co więcej, Art. 31 ust. 3 Konstytucji RP stanowi, że ograniczenia praw i wolności mogą być wprowadzane wyłącznie wtedy, gdy są konieczne i proporcjonalne. Decyzja o zawieszeniu lekarza nie uwzględniła skutków społecznych i zdrowotnych dla pacjentów, przez co nie spełnia zasady proporcjonalności.

2. Narażenie Zdrowia Pacjentów – Możliwe Naruszenie Kodeksu Karnego

W wyniku zawieszenia lekarza pacjenci zostali pozostawieni bez odpowiedniej opieki, co w wielu przypadkach mogło narazić ich na pogorszenie zdrowia. Zgodnie z Art. 160 Kodeksu Karnego:

„Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze do lat 3.”

Jeżeli pacjenci zostali narażeni na brak dostępu do leczenia, istnieje uzasadnione podejrzenie, że mogło dojść do naruszenia tego przepisu.

Ponadto, w przypadku, gdy decyzja ta była podjęta bez dostatecznego rozważenia skutków dla pacjentów, można ją rozpatrywać w świetle Art. 231 KK dotyczącego nadużycia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego.

3. Naruszenie Praw Pacjentów – Ustawa o Prawach Pacjenta

Zgodnie z ustawą o prawach pacjenta:

• Art. 8 – „Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej.”
• Art. 9 – „Pacjent ma prawo do ciągłości opieki zdrowotnej.”
• Art. 20 – „Pacjent ma prawo do informacji o stanie zdrowia i kontynuacji leczenia.”

Zawieszenie lekarza bez zapewnienia pacjentom alternatywnej i równorzędnej opieki narusza wszystkie powyższe przepisy.

4. Naruszenie Dóbr Osobistych Pacjentów – Kodeks Cywilny

• Art. 23 KC mówi, że dobra osobiste człowieka, w tym zdrowie, podlegają ochronie prawnej.
• Art. 24 KC pozwala żądać zaniechania działań, które naruszają dobra osobiste.

Pacjenci mogą dochodzić swoich praw na drodze cywilnej, jeśli zawieszenie lekarza spowodowało szkody zdrowotne lub psychiczne.

5. Apel o Działania Naprawcze

W związku z powyższym apelujemy o podjęcie działań mających na celu zapewnienie pacjentom odpowiedniej opieki oraz ponowną analizę decyzji o zawieszeniu lekarza Norberta Szalusia w kontekście skutków dla pacjentów.

Oczekujemy:

• Interwencji Ministra Zdrowia i rozważenia wniesienia kasacji od decyzji Naczelnego Sądu Lekarskiego do Sądu Najwyższego.
• Publicznego stanowiska w sprawie ochrony praw pacjentów w przypadkach zawieszania lekarzy.
• Działań mających na celu zapewnienie pacjentom ciągłości leczenia / terapii w Instytucie Immunomedica

Aby uzmysłowić zasadność praw i żądań pacjentów w stosunku do m.in. sędziów lekarzy Naczelnego Sądu Lekarskiego, poniżej przytaczamy pełne Przyrzeczenie Lekarskie, które obowiązują także lekarzy sędziów, którzy wydali ten haniebny wyrok, a które brzmi:

„Przyjmuję z szacunkiem i wdzięcznością dla moich Mistrzów nadany mi tytuł lekarza i w pełni świadomy związanych z nim obowiązków przyrzekam:

• obowiązki te sumiennie spełniać;
• służyć życiu i zdrowiu ludzkiemu;
• według najlepszej mej wiedzy przeciwdziałać cierpieniu i zapobiegać chorobom, a chorym nieść pomoc bez żadnych różnic, takich jak: rasa, religia, narodowość, poglądy polityczne, stan majątkowy i inne, mając na celu wyłącznie ich dobro i okazując im należny szacunek;
• nie nadużywać ich zaufania i dochować tajemnicy lekarskiej nawet po śmierci chorego;
• strzec godności stanu lekarskiego i niczym jej nie splamić, a do kolegów lekarzy odnosić się z należną im życzliwością, nie podważając zaufania do nich, jednak postępując bezstronnie i mając na względzie dobro chorych;
• stale poszerzać swą wiedzę lekarską i podawać do wiadomości świata lekarskiego wszystko to, co uda mi się wynaleźć i udoskonalić”